Wat je hiernaast ziet is de Pacifier Tree in Frederiksberg Gardens, dichtbij Kopenhagen. Heel het jaar rond wordt de boom gedecoreerd door kleine kinderen die hun tut afgeven aan de boom. In de plaats geeft de boom hun een speciaal geschenk.
Dit is een jarenlange traditie, vaak gecombineerd met een picnic, een bezoek aan de nabijgeleden zoo of wat andere activiteiten. In Denemarken bereik je een milestone op de leeftijd van 3 jaar. Je bent geen baby meer, maar klaar om de dag aan te vatten in de creche. Dit betekent, onder meer, het afstaan van de tutjes. Dit is een redelijk moeilijk moment voor de peuter, dus maken vele ouders er een dagje van, om dit makkelijker te maken, en nemen ze hun kinderen mee naar deze boom.
Meestal hangen de kinderen er nog een kleine, persoonlijke, vaak emotionele brief bij om het afscheid aan hun tut te versterken.

Wanneer je naar de boom kijkt en alle kleine briefjes leest, kan je het niet nalaten om te glimlachen. Maar voor de kinderen is dit een ernstige zaak.

 

Desondanks dat de tut sust en de zuigbehoefte kalmeert, zijn er ook wel enkele nadelen aan verbonden. We willen met dit project kinderen met de leeftijd tussen 2,5 en 4 jaar stimuleren om hun tut af te geven en dit om meerdere redenen:

• Wanneer kinderen naar de creche gaan zijn ze bij voorkeur al ‘tut’-vrij. Het helpt de begeleiding in het opvoedingsproces.
• Tutteren zorgt voor een ruimte tussen de bovenste en de onderste tanden die op latere leeftijd voor problemen kan zorgen (fenomeen van de ‘open beet’).
• Tutteren (en ook duimzuigen) kan tandontwikkeling verhinderen. Vooral het melkgebit maar later ook het definitieve gebit kunnen hiervan gevolgen ondervinden.
• De spraakontwikkeling wordt afgeremd door het tutteren. Hoe eerder deze wordt afgegeven, hoe sneller de spraak zich kan ontwikkelen. Door de open beet kan de uitspraak van bepaalde klanken, zoals ook de –s, misgaan.
• Kinderen die ’s nachts hun tut verliezen worden vaak wakker, wat dan weer nefast is voor de nachtrust van de ouders én voor het kind.